Mazurek Dąbrowskiego Józefa Wybickiego
Józef Wybicki był polskim politykiem i pisarzem, poseł na sejm i reformator praw w Polsce przedrozbiorowej. Uczestniczył w konfederacji barskiej, targowickiej i insurekcji kościuszkowskiej. Podczas wizyty w obozie Legionów Polskich we Włoszech napisał słowa pieśni, które stały się potem polskim hymnem narodowym.
Najważniejsze informacje o lekturze „Mazurek Dąbrowskiego”
– Słowa pieśni powstały w 1797 roku, podczas obecności Józefa Wybickiego w obozie legionów.
– Początkowo hymn znany był pod nazwą „Pieśni Legionów Polskich we Włoszech”.
– Autor melodii mazurka, opartej na motywach ludowych, jest nieznany.
– Pieśń zyskała popularność i już w 1798 roku była powszechnie znana we wszystkich zaborach.
– Pieśń była śpiewana podczas wjazdu Dąbrowskiego i Wybickiego do Poznania w 1806 roku, następnie podczas powstania listopadowego, styczniowego, na Wielkiej Emigracji oraz podczas I i II wojny światowej.
– Od 26 lutego 2927 „Mazurek Dąbrowskiego”został oficjalnym hymnem państwowym Rzeczypospolitej Polskiej.
– „Mazurek Dąbrowskiego” miał też wpływ na inne pieśni narodowe Słowaków, Łużyczan, Chorwatów oraz Ukraińców.
Kiedy Polska odzyskała niepodległość, „Mazurek Dąbrowskiego” był grany jako hymn państwowy, ale oficjalnie został uznany za taki na mocy okólnika Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z 26 II 1927 r.
Utwór napisany jest prostym językiem, tak, by każdy Polak, bez względu na swoje wykształcenie, mógł go śpiewać i rozumieć. Odwołuje się on do licznych, ważnych wydarzeń z historii Polski: tworzenia Legionów we Włoszech, najazdu szwedzkiego, bitwy pod Racławicami. Występują w nim postacie historyczne: Jan Henryk Dąbrowski, Stefan Czarniecki, generał Bonaparte, Tadeusz Kościuszko. Utwór jest patriotycznym manifestem wypowiadanym w imieniu wszystkich Polaków. Ze względu na to, śpiewając hymn, swoją postawą powinniśmy wyrażać szacunek dla tej pieśni, czyli dla wszystkich pokoleń Polaków, samych siebie, naszej ojczyzny. Zwykle śpiewa się go, stojąc na baczność, zachowując powagę.
Pierwsza zwrotka nawiązuje do ostatniego rozbioru Polski w 1795 roku i wzywa do walki o niepodległość kraju. W drugiej zwrotce jest nawiązanie do generała Napoleona Bonaparte, który odnosił wówczas sukcesy wojskowe. Celem polskich legionów był powrót do ojczyzny, przejście przez Wartę i Wisłę i odzyskanie niepodległości. W trzeciej zwrotce jest nawiązanie do Stefana Czarneckiego, który był dowódcą polskim w czasie potopu szwedzkiego. Podobnie, jak on wtedy, legiony również wrócą do kraju walczyć o niepodległość ojczyzny. W czwartej zwrotce mowa jest o zaborcach, Rosji i Niemcach, których dzięki zgodzie i solidarności będzie można pokonać. W kolejnej strofie jest mowa o Polakach, którzy czekają w ojczyźnie na wojsko polskie i wyzwolenie ojczyzny. Ostatnia zwrotka nawiązuje do powstania kościuszkowskiego, w którym brali udział zarówno chłopi, jak i szlachta. W nawiązaniu do wygranej bitwy pod Racławicami, podmiot liryczny z nadzieją mówi, że oni również wygrają swoją walkę i wydostaną Polskę z niewoli.
