W pamiętniku Zofii Bobrówny

Autor: Juliusz Słowacki

Gatunek: wiersz

Streszczenie:

Poeta zwraca się z prośbą do Zośki by już nie prosiła o wierszę. Podmiot liryczny tłumaczy jej, że kiedy wróci do kraju ma wsłuchać się w dźwięki ojczyźnianej przyrody:

„To każdy kwiatek powie wiersze Zosi,

Każda jej gwiazdka piosenkę zanuci.

Nim kwiat przekwitnie, nim gwiazdeczka zleci,

Słuchaj — bo to są najlepsi poeci…”

Z żalem opuścił rodzinny kraj. Prosi Zośkę by przywiozła mu „gwiazd światłości”  i „kwiatów woni”.

Nadawcą wiersza jest prawdopodobnie Juliusz Słowacki goszczący w domu Bobrowskich.  Adresatką wiersza jest Zofia Bobrówna wynika to m.in. : z tytułu wiersza : W pamiętniku Zofii Bobrówny,  z poszczególnych fragmentów:

Niechaj mnie Zośka o wiersze nie prosi,

Bo kiedy Zośka do ojczyzny wróci,

To każdy kwiatek powie wiersze Zosi,

Byłem ja niegdyś, jak Zośka, dzieciną.

Przywieź mi, Zośko, od tych gwiazd światłości.

Przywieź mi, Zośko, z tamtych kwiatów woni.

I wielokrotnego powtarzania imienia: Zośka, Zosi, Zośko.

W wierszu występują również związki wyrazowe jak:

epitety – „Gwiazdy błękitne”, „srebrne fale”, „ los nieszczęśliwy”,  „kwiateczki czerwone”

przenośnie –„gwiazdka piosenkę zanuci” , „Dzisiaj daleko pojechałem w gości”

zdrobnienia –„ gwiazdeczka”, „kwiateczki”, „ dzieciną”

uosobienia –„Kwiatek powie wiersze”, „gwiazdka piosenkę zanuci”

porównanie –„Byłem jak Zośka dzieciną”

Link:  https://wordwall.net/pl/resource/1763905

Źródło: https://wolnelektury.pl/katalog/lektura/w-pamietniku-zofii-bobrowny.html